Servet-i Fünun Edebiyatı (Edebiyat)

• Edebiyat tarihimizde sanatçıların bir araya gelerek oluşturduğu ilk topluluktur.
• Sanat sanat içindir ilkesine bağlıdırlar.
• Cümlenin dize ya da beyitte tamamlanması kuralını yıktılar. Böylece beyitin cümle üzerindeki egemenliğine son verdiler.
• Aruz ölçüsünü kullandılar.
• Onlar, “Her şey şiirin konusu olabilir” görüşünü benimsediler.Fakat dönemin siyasi baskıları nedeniyle aşk, ölüm, doğa, yalnızlık gibi bireysel konulara değinmişlerdir.
• Şiirde ilk defa bu dönemde konu bütünlüğü sağlanmıştır.
• Sanatlı bir üslup kaygısıyla oldukça ağır ve süslü bir dil kullanılmıştır.
• Şiirde anlamın ve sesin uyumlu olmasına özen gösterilmiştir.
• Batı edebiyatından alınmış nazım şekilleri kullanılmıştır. (Fransızlardan sone, İtalyanlardan terza rima, serbest müstezat)
• Şiirde olduğu gibi romanda da sosyal konulardan uzak durdular.
• Şiirde parnasizm ve sembolizm akımları etkilidir.
• Romanda ise romantizmin etkileri görülmekle birlikte genel olarak realizme bağlıdırlar.
• Kafiye kulak içindir, görüşünü savunmuşlardır.
• Hikaye ve Romanda başarılı örnekler verilirken, Tiyatro da gerilime görülmüştür.
• Yazarlar daha çok yaşadıkları ortamı anlatma yoluna gittikleri için konular İstanbul’ un çeşitli kesimlerinden alınır.
• Betimlemeler gözleme dayalıdır ve nesneldir.
• Bu dönem sanatçıları devrin siyasal baskıları nedeniyle gazetecilik tiyatro gibi alanlara pek fazla eğilmemişlerdir.
• Bu dönem sanatçıları toplumdan kopuktur. Oluşturulan edebiyata bu nedenle salon edebiyatı adı verilir.

Temsilcileri : Tevfik Fikret, Cenap Şahabettn, Halid Ziya Uşaklıgil, Mehmet Rauf, Hüseyin Cahit Yalçın

Servet-i Fünun Edebiyatı 1895 yılının sonlarında Recaizade Mahmut Ekrem’ in teşvik ve aracılığıyla Servet-i Fünun dergisinin baş yazarlığına öğrencisi Tevfik Fikret’ i getirmesiyle başlar.